ismi olsaydı olurdu

Aklına takılır salıncak ipleri
Ağlamayı unutsan da
Kir tutar değişir yüzünün rengi
Penceremden bıraksan gözlerini
Şehir hep aynı
Son ışıklarında
Kar

Metal metale sürtünür
Doldurur boşluğu tren ıslığı
Duvarda çatlak, tende yara
Şiirde anı
Penceremden düşürsen
Annesini arayan bir çocuk çığlığı
Şehir hep aynı
Büyüyen adımlarında
Damla

Tarihin uzun: ayaklı başlı hüzün
Ev alınmaz,
Taksilere sığmaz olur yükün
Penceremi bulsan uzaktan
Görürsün
Şehir hep aynı
Cebeci kaldırımlarında
Karla karışık gözyaşı