KESİK İP

Bir ip bağladım uzattım uzattım çok uzağa bağladığımı farkettim, tam dönücektim kör oldum ipi kesmişler her bir yanından tutupta geri dönemedim. Sonra bir ses bana - tanıdık mıydı hayır- alışırsın dedi alışmaya çalıştıkça yeni ipler uzattım bu sefer kendimden uzağa geçen haftaydı hayal meyal aklımda, “ipin bir yeri koptu yine anneme seslendim içerdeydi sanırım duymadı heralde, kızmış mıydı bana yoksa, odamı toplıyımda belki siniri geçer diye düşündüm, sessiz ayak sesini duyunca konuştum anlattım anlattım sorular sordum anneme de cevap vermedi hiç birine.. bir oda bu kadar yalnız olabilir miydi kendimden uzattığım ipleri paramparça ettim yok oldum adeta oda da ben bile yoktum.”

İşte yine nefes alış, önemini bilen var mı hiç sanmam. Sonra ki bir hafta boyunca kendime yeni uğraşlar buldum sürekli insanlara ‘sorry’ ve ‘thank you’ diyordum kim bana iyilikler yapmıştı ya da ben kimlerin canını acıtmıştım ki bu kadar tekrarlıyordum. Orda birilerinin canı yanıyordu biliyordum anlayışınız için teşekkür edip yanınızda olamadığım için özür diliyordum.

İnsan korkuları kadar yaşarmış anladım rüyalarım da sürekli Ankara’ya gelipte son günümü görüyordum neden kalacağım 13 günü değilde son günü üstelik 13 uğurlu rakamlarımdan biriyken uğursuz sayılanı seçtim diye mi doğru ya her şey benim seçimlerindendi. Ne zaman bir yakınımı kaybetsem rüyamda görürüm bana gülümser işte gördüm yine o lanet rüyayı ne mi oldu babaanem öldü bugün babaannem öldü ve ben burda kendimden bile uzakta nefes almaya çalışyorum.